Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych - przykład 3
Wyznacz ekstrema lokalne funkcji:
\[f(x,y)=x^2+xy+2x+y^2\] Rozwiązanie:
Liczymy pochodne cząstkowe pierwszego rzędu: \[\begin{split}
f'_{x}&=2x+y+2\\f'_{y}&=x+2y \end{split}\]
Przyrównujemy te pochodne do zera, tworząc układ równań:
\[\begin{cases}2x+y+2=0\\x+2y=0\end{cases} \]
Rozwiązujemy powyższy układ i wyliczamy punkty stacjonarne:
\[\begin{split} &\begin{cases}2x+y+2=0\\x+2y=0\end{cases}
\\[12pt]&\begin{cases}x=-2y\\y+2(-2y)+2=0\end{cases}
\\[12pt]&\begin{cases}x=-2y\\3y=2\end{cases}
\\[12pt]&\begin{cases}x=-\frac{4}{3}\\y=\frac{2}{3}\end{cases} \\[12pt] \end{split}\]
Mamy tylko jeden punkt stacjonarny: \[P=\left ( -\frac{4}{3},
\frac{2}{3} \right )\]
Liczymy pochodne cząstkowe drugiego rzędu. Korzystamy z
wyliczonych pochodnych pierwszego rzędu: \[\begin{split} f'_{x}&=2x+y+2\\f'_{y}&=x+2y
\end{split}\] Zatem: \[\begin{split} f''_{xx}&=2\\f''_{xy}&=1\\f''_{yx}&=1\\f''_{yy}&=2
\end{split}\]
Z otrzymanych pochodnych tworzymy wyznacznik:
\[W(x,y)=\begin{vmatrix}2&1\\1&2\end{vmatrix} \]
Obliczamy powyższy wyznacznik dla wyliczonego punktu stacjonarnego
(tak naprawdę nie musimy tutaj pamiętać współrzędnych naszego punktu stacjonarnego, bo
wyznacznik i tak już tworzą same liczby): \[W(P)=W\left ( -\frac{4}{3}, \frac{2}{3} \right
)=\begin{vmatrix}2&1\\1&2\end{vmatrix} =4-1=3\]
Wyznacznik dla punktu \(P\) wyszedł dodatni, zatem mamy w tym punkcie
ekstremum.
Sprawdzamy jakie ekstremum jest przyjmowane w punkcie \(P\) i w tym
celu patrzymy na drugą pochodną po \(x\)-ach:
\(f''_{x}=2>0\)
zatem w punkcie \(P=\left ( -\frac{4}{3}, \frac{2}{3} \right )\) funkcja osiąga
minimum.